CODRAUS XVII

CODRAUS XVII

et ultimus Rex Atheniensium fuit, Melanthi filius; qui cum Heraclidae, instigantibus maxime Corinthiis et Messeniis, gravi bellô Atticos premerent, respondissetque Pythia, Quorum Dux ab hoste esset occisus eos Futuros superiores, depositâ veste Regiâ, pastoralem cultum induit, immissusque castris hostium de industria rixam ciens interemptus est, an. regni 21. Davidis 5. Mundi 2985. ante Christum Natum 1068. alii circa tempora Elon et Abdon Iudicum. Secuti sunt Archontes, ut narrat Paterculus, l. 1. c. 2. quorum primus Medon, quem vide. Horat. l. 3. Carm. Od. 19. v. 2.

Codrus, pro patriâ non timidus mori.

Hôc factô Peloponnesii, digredientes finibus Atticis, Megaram condiderunt et incolas ex Ionibus fecerunt Dorienses: aboleverunt etiam ςτήλην Cippum, quem Ionibus a Peloponnesiis disernendis, Theseus pridem in Isthmo collocaverat, cum ad agrum Megaricum Attico adiecisset, adeo ut de Megarensibus deinceps dictum sit, οὔτ᾿ εν λόγῳ οὐτ᾿ εν ἀριθμῷ, Strabo, l. 9. Pausan. l. 1. Ioh. Marshamus, Canone Chron. ad Sec. XIII. Ab co tempore Dorienses in Atticam non venisse, usque ad Pisistratidarum tyrannidem, notat Herodotus, l. 5. c. 76. Ab hoc proverbium, Codrô generosior, vide Iustin. l. 2. c. 6. Val. Max. l. 5. c. 6. Cicer. l. 1. Tuseul. c. 48. Apud Virg. Ecl. 5. v. 11. Codrus pastoris nomen est, perinde ut Alcon:

---- ---- Si quos aut Phyllydis ignes;

Aut Alconis habes laudes, ant iurgia Codri.

Ubi male Servius ad Codrum Atheniensem refert, quem eô nomine Scaliger notavit, animadversionib. Euseb. Nic. Lloydius.